«Πυροβολισμοί στον αέρα»
Με αφορμή τη σημερινή, την προηγούμενη και την επόμενη απεργία
Αγαπητοί συνάδελφοι, αγαπητοί φίλοι
Και πάλι στο δρόμο – στην οδό Σταδίου, κατά κύριο λόγο… - ΜΕΡΙΚΟΙ συνάδελφοί μας, προκειμένου να ανταποκριθούν στο κάλεσμα μιας ομάδας εργατοπατέρων για να…διαδηλώσουν για ήδη ψηφισμένα μέτρα (τα οποία και οι ίδιοι έχουν αποδεχτεί…).
Αφού επί χρόνια προσπαθούν να μας πείσουν ότι «χαμένη μάχη είναι αυτή που δεν δίνεται» - και πιθανόν αυτό πράγματι να συνέβαινε ΠΡΟ ΑΜΝΗΜΟΝΕΥΤΩΝ ΕΤΩΝ – εξακολουθούν να προσπαθούν να περάσουν το ξεπερασμένο πια «τρυκ» της κινητοποίησης με τη μορφή της «Απεργίας», έτσι όπως ΑΥΤΟΙ την εννοούν. Δηλαδή, να συγκεντρωθούμε – ΟΣΟΙ συγκεντρωθούμε, να κάνουμε μια (στοιχειώδη) πορεία, να δώσουμε 2-3 συνεντεύξεις στα ΜΜΕ (που αρκετές φορές… «λοιδωρούμε» και «καταγγέλλουμε»…), να μας δουν «όσοι πιστοί προσέλθετε», να δικαιολογήσουμε την ύπαρξή μας ως «συνδικαλισταί» (με «αι» στην καθαρεύουσα, γιατί ΕΚΕΙ έχουν μείνει οι απόψεις και τα έργα των εργατοπατέρων στη χώρα μας…) και να γυρίσουμε στα σπιτάκια μας ευχαριστημένοι επειδή …«επεράσαμε όμορφα»!
Έχουμε υποστηρίξει αμέτρητες φορές ως «πρΟΤΑση» ότι, οι παλιές και τετριμμένες συνδικαλιστικές τακτικές και πρακτικές, δεν έχουν πια θέση ούτε και υποστηρικτές ανάμεσα στους εργαζόμενους του δημοσίου και του ευρύτερου δημοσίου τομέα. Και εξακολουθούμε να υποστηρίζουμε σθεναρά αυτή την άποψή μας, τώρα, μάλιστα, που γεγονότα και καταστάσεις των τελευταίων ετών μας δικαιώνουν. Για τον ιδιωτικό τομέα, ας μη μιλήσουμε. Άλλωστε, εκεί…ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ «δια ροπάλου» …και η σκέψη ακόμα για…απεργία (αφού τα Golden Boys καλοπληρώνονται, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα…).
Η θέση μας, λοιπόν, είναι σαφής: δεν πιστεύουμε ότι «πυροβολισμοί στον αέρα» ή, αν θέλετε, ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑΤΑ μιας 24ωρης ή μιας 48ωρης απεργιακής κινητοποίησης οδηγεί κάπου. Το μόνο που εξασφαλίζουν αυτού του είδους οι «αντιδράσεις» είναι να μπαίνουν σταθερά, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, χρήματα στα ταμεία του κράτους από τις κρατήσεις των απεργιών των εργαζομένων! Και το χειρότερο όλων; ΚΑΙ αυτά τα χρήματα – όπως και ο μόχθος και ο ιδρώτας των ελλήνων, στους τοκογλύφους ευρωπαίους, γερμανούς, αμερικανούς κ.λπ. τους οποίους απεχθανόμαστε και «σιχτιρίζουμε» πάνε! Βέβαια, υπάρχουν και αυτοί που, ζώντας στη σιγουριά των αμέτρητων ΕΠΙ ΠΛΗΡΩΜΗ επιτροπών στις οποίες συμμετέχουν, δεν «ανησυχούν» για την απώλεια «μερικών» ευρώ και συνεχίζουν το «θεάρεστο» έργο του «εξασφαλισμένου συνδικαλισμού».
Λύσεις υπάρχουν. Είναι, όμως, λύσεις που δεν «εξυπηρετούν» και, μάλλον, «ΞΕ-βολεύουν» κάποιους «συνδικαλιστές» που κινούν τα νήματα της «αντίστασης» και της «αντίδρασης» τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας.
Μια τέτοια λύση είναι η ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ. Μια απεργία που, αν πετύχει, θα επιφέρει συγκεκριμένα και αποτελεσματικά «χτυπήματα» στο μηχανισμό «αφαίμαξης» των εισοδημάτων και της ζωής των (ΑΠΛΩΝ) ελλήνων πολιτών. Γιατί, όμως, δεν τη θέλουν οι – ΣΚΟΠΙΜΑ «διαιρεμένοι και διαφωνούντες» - εργατοΠΑΤΕΡΟΥΛΗΔΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ μια τέτοια εξέλιξη; Μα γιατί τότε θα χρειαστεί να εργαστούν συντονισμένα ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣΟΥΝ τους εργαζόμενους σημαντικών δημοσίων οργανισμών και υπηρεσιών να συμμετέχουν σε μια οργανωμένη – απόπειρα, τουλάχιστον – ανατροπής στην πράξη όλων των αντιδημοκρατικών (και αντιδημοκρατικά «ψηφισμένων») μνημονιακών και απαράδεκτων αιτημάτων και απαιτήσεων. Και τότε θα χρειαστεί να δικαιολογήσουν (και να δικαιολογηθούν), ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ ΤΟ 2010 ΚΑΙ ΜΕΤΑ έπαιζαν – και εξακολουθούν να παίζουν – το παιχνίδι του απεργολάτρη και του απεργοσπάστη…
Και άλλες λύσεις υπάρχουν. Και είμαστε στη διάθεση οποιουδήποτε το αμφισβητεί, προκειμένου να συζητήσουμε και να οργανώσουμε μια προσπάθεια ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ του - κατόπιν δημοκρατικής διαδικασίας – αποτελέσματος = ΛΑΙΚΗ ΕΝΤΟΛΗ του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου του 2015.
πρΟΤΑση
Χαλάνδρι, 24.11.2016
